نقدی کوتاه بر مصاحبه آقای حسین دهباشی با استاد مسعود کیمیایی از یکتا پناه پور

به نظر می‌رسد یکی از بهترین مصاحبه های تاریخ سینمای جهان، مصاحبه آقای دهباشی با استاد مسعود کیمیایی است.
در این مصاحبه بخش بزرگی از مفاهیمی که رد و بدل می شود از طریق بدنمندی و یا استعاره های بدنی (Embodiment) معناسازی می گردد.
در این لحظات که قسمت کوچکی از یک مصاحبه نسبتا طولانی است، به چشم های آقای دهباشی، مصاحبه گر دقت کنید، چشمانی که تنگ شده و با جمع شدن و جلو آمدن و خم شدن بدن به سمت مخاطب (کیمیایی) این احساس را در بیننده به وجود می آورد که گویی به دنیای ذهنی کیمیایی جذب شده و فرو می رود، او جمله ای مخالف را با اندیشه های کیمیایی مطرح کرده است که به اصطلاح بحث برانگیز و controversial باشد، برای این‌که پاسخ کیمیایی را به عقاید و باورهای مقابل و مخالفش برانگیخته و بیرون بکشد، می گوید تجربه به ما نشان می دهد که اگر چند بار خیانت دیدی دیگر رفاقت نکن، اما کیمیایی مخالف است می گوید این جمله است، اين‌ها حرفهای بوتیکی هستند، او از سر تجربه خود، به دانسته هایی رسیده است که برتر از کلیشه هاست و فراتر از آن، از این رو، با اطمینان می گوید اگر این کاره باشی باز هم این‌کار را می کنی، اگر وجودت از عشق باشد باز هم عاشق می شوی... و در پایان دهباشی یک باره مانند این‌که آنچه را که انتظار داشته است از عمق نگاهی که در آن فرو رفته بود، به دست آورده‌ باشد، دورتر خزیده، عقب می رود و به صندلی خود تکیه می دهد. حرکت آخر دهباشی به معنای تمام شدن، تسلیم، آسودگی و کمال پاسخ مخاطب و دیگر حرفی نداشتن است.
ما تنها با کلمات حرف نمی‌زنیم...