هجوم به جان و به ستوه آمده‌ی «احمد و رضا» به همراه مردم فقیر و کودکان کار به ساختمان زور و فساد، یکی از بهترین قاب‌ها و یکی از برجسته‌ترین جان مایه‌های فیلم‌های استاد کیمیایی است. حرکت رو به جلو و پیش رونده اجتماعی که در سراسر فیلم‌های ایشان بازنمایی شده از دوست‌داشتنی ترین فرامین موافق با جریانات اجتماعی همه دوران‌هاست.
در این قاب از فیلم درخشان «دندان مار» جمعیتی از قشر تهیدست جامعه، خسته از ستم‌های فراوان و پیامدهای جنگ و خونریزی و چپاول اقتصادی پس از جنگ «ایران و عراق» که به قشر متوسط و ناتوان جامعه سایه افکنده است، به ستوه آمده‌اند و در یک حرکت انفجاری با طبل‌های کوبنده در کف خیابان‌ها به راه افتاده‌اند. به امید آن که گوش‌های همیشه در خواب قدرتمندان را بیدار کنند و محاسبات چپاولگرانه و سیری‌ناپذیر آنها را در هم بپیچند. از آن جایی که همواره اصول راستین «سینمای کیمیایی» موضوعات اجتماعی و انسانی را در برمی‌گیرد، «دندان مار»، فیلم جاودانه‌ای است که در همه دوران‌ها با مفاهیم و مصداق‌هایی که در بیرون از فیلم با آن پیوند می‌یابند، می‌تواند برای مخاطب تأثیرگذار بوده و روشنگری کند.