مهدی سجاده چی فیلمنامه نویس مطرح سینما در خصوص لزوم تنوع ژانر در سینمای کشور و عبور از دو ژانر «اجتماعی» و «کمدی» گفت: تنوع ژانر در سینما برنامه ریزی طولانی مدت، سرمایه گذاری مناسب و مدیریت متمرکز می خواهد و تا چنین اتفاقی رخ ندهد قطعاً نمی توانیم شاهد تحول در سینما باشیم.

فیلمنامه نویس فیلم های سینمایی «روز سوم» و «سوفی و دیوانه» در پاسخ به پرسش خبرنگار سینماپرس مبنی بر اینکه آیا می توان یکی از دلایل فاصله گرفتن اکثریت قریب به اتفاق مردم از سینما را به دلیل عدم تولید فیلم های مورد علاقه شان دانست یا خیر اظهار داشت: پاسخ به این پرسش به طور دقیق کمی دشوار است اما این حرف به طور کلی درست است چرا که سینمای ما سراغ مضامین کمی می رود.

وی در همین راستا ادامه داد: البته در تمامی سال ها برخی مدیرن سینمایی همواره تلاش و اراده داشتند تا سینما را از نظر مضمونی و ژانری گسترش دهند اما برخی مسائل دیگر در کشور باعث شده تا مدیران سینمایی به جای پرداختن به این اتفاقات بیشتر انرژی شان را صرف مسائل حاشیه ای بکنند و از این کارهای اساسی دور بمانند.

سجاده چی افزود: علاوه بر این نباید این مورد را از خاطر ببریم که برخی فیلم ها مثلاً در حوزه سینمای دفاع مقدس هم با استقبال طیفی از مردم که به صورت مستقیم و غیرمستقیم با دفاع مقدس مرتبط هستند روبرو نمی شود. یعنی مردمی که به این بخش از تاریخ متصل هستند اصولاً برای تماشای فیلم های دفاع مقدسی به سینما نمی روند پس نمی توان این گونه برداشت کرد که اگر در ژانرهای متنوع فیلم تولید شود حتماً مردم به سینما می روند و سینما می تواند با خیل بیشتری از مخاطبان روبرو شود.

رئیس کانون فیلمنامه نویسان سینمای ایران در بخش دیگری از این گفتگو با بیان اینکه سینمای کشورمان به انقراض نزدیک شده است متذکر شد: مثلاً ما در سینمایی که به اسم سینمای اجتماعی معروف شده است با تکرار روبرو هستیم و این سینما مدتی است که جذابیتش را برای مخاطبان خود از دست داده و حتی خالقان مطرح این نوع فیلم ها نیز دیگر با اقبالی در گیشه روبرو نمی شوند.

این سینماگر خاطرنشان کرد: سینمای لوده هم مدت ها است به ورطه تکرار افتاده و ما فقر ژانر در سینما را مدت ها است احساس می کنیم اما نکته اینجا است که سینمای ایران موجودی نیمه جان است که برای ادامه بقا تلاش می کند و وقتی یک موجود برای بقا تلاش می کند مجبور است با کمترین ها و آماده ترین ها سازش کند. از این رو فیلمسازان ایرانی کم کم رو می آورند به ساخت فیلم هایی که اطمینان نسبی به بازگشت سرمایه داشته باشد و از آنجا که فیلم های کمدی امتحان پس داده هستند اغلب سراغ تولید این قبیل آثار می روند.

وی یادآور شد: مبحث فقر ژانر در سینمای ایران آنقدر جدی است که ما ۴ سال قبل که در کانون فیلمنامه نویسان جایزه سپنتا را ترتیب دادیم و می خواستیم از فیلم ها به شکل ژانری تقدیر کنیم از میان ۱۰ ژانری که تعریف کرده بودیم ۲ ژانر اصلاً در سینمای ما وجود نداشت که یکی از آن ها ژانر وحشت بود و یا در سینمای فانتزی و موزیکال ما فقط ۲ فیلم داشتیم که مجبور شدیم یکی از آن ۲ فیلم را به عنوان بهترین اثر انتخاب کنیم و جالب اینجا است که برای اینکه در بقیه ژانرها بتوانیم جوایزی را اهدا کنیم مجبور شدیم فیلم های اجتماعی را تفکیک کنیم! مثلاً در یک فیلم اجتماعی پلیس نقش پررنگی داشت و ما آن فیلم را به عنوان فیلم پلیسی انتخاب کردیم.

سجاده چی در همین راستا تأکید کرد: ژانرهای متعددی که در سینمای دنیا مثل سینمای آمریکا مورد استفاده قرار می گیرند و گیشه خودشان را دارند در سینمای ما اصلاً تولید نمی شوند.

این فیلمنامه نویس تصریح کرد: بی تردید عدم احساس مسئولیت اهالی سینما برای داشتن ژانرهای مختلف می تواند یکی از دلایل عدم پرداختن به ژانرهای متعدد در سینما باشد. از سوی دیگر مدیرانی هم که در سینما هستند این احساس مسئولیت را ندارند و یا شرایطی ندارند که برنامه ریزی کنند و متناسب با حوادث فرامتنی سینما را مدیریت می کنند و قادر نیستند داخل سینما بیایند و درون متنی برای سینما برنامه ریزی کنند.

فیلمنامه نویس فیلم های سینمایی «هفت سنگ» و «قاعده بازی» در پایان این گفتگو متذکر شد: یکی دیگر از اشکالات ما این است که وقتی می خواهیم در ژانرهای متنوع مبادرت به تولید اثر کنیم با معضل کپی کاری مواجه می شویم. فیلم های ما ناخودآگاه با فیلم های خارجی مقایسه می شود و از آنجا که فرهنگ ما شبیه فرهنگ غربی ها نیست در آزمایشگاه سینمای ایران شبیه سازی ژانرهای مختلف بدل به کپی های دست چندمی می شود که به مذاق مخاطب خوش نمی آید.