آلن دلون:ــ در واقع من هرگز بازی نکرده‌ام بلکه (همه لحظه‌های جلوی دوربین و تماشاگر را) زندگی کرده‌ام. این‌گونه بود که خیلی زود دریافتم که عاشق این حرفه‌ام.
ــ من همیشه آدم تنهایی بوده‌ام. آگاه یا ناخودآگاه. ژان پیرملویل و دیگران متوجه این موضوع بودند، به همین خاطر این موضوع در فیلم‌هایم حس می‌شود. در واقع من همان سامورایی هستم، اما کاملا غیرعادی و ناخودآگاه.ــ خلاءهایی در زندگی هست که هرگز پر نمی‌شود. حتی زمانی که با زنی می‌زیستم، وقتی زنی را دوست داشتم باز هم احساس تنهایی می‌کردم… این حس همیشه با من است.ــ از این زمانه متنفرم، حالم را به هم می‌زند. همه چیز تحریف شده و اشتباه است... می‌دانم بدون هیچ تاسف و افسوسی این دنیا را ترک خواهم کرد. همه چیز آماده است حتی گورم که در معبدی انتظارم را می‌کشد.