اگر نقالی و پردهخوانی را شبیه ترین شکل نمایشی گذشته ایرانیان به سینما بدانیم، دیر زمانی
است که مردم این سرزمین چشم به تصاویری دوختهاند که بر پردهای روایت میشود. اصل موضوع
آن روایتها ،هم مضامین حماسی شاهنامه است که با روحیات و میهنی مردم گره خورده است
و هم حماسه کربلا و شهادت هفتاد و دو تن از یاران امام سوم شیعیان که ریشهای عمیق در باورهای
مذهبی مردم دارد. پردهداران از طریق پردههای بسیار بزرگی که در میادین میآویختند، مصائب کربلا
و ائمه اطهار را شرح میدادند. در واقعیت میتوان گفت که پرده داری یک نوع سینمای ناطق محسوب
می شد