آقای مسعود کیمیایی اگر کارگردان نمیشد قطعا یک موسیقیدان و شاید شاعری بزرگ، یا نقاش، و اگر اینها نمیشد یک نویسنده و داستانسرای نامی، و اگر نویسنده نمیشد یقین دارم یک بازیگر اسطوره، و یا بالاتر از همه، معلمی جاودانه میگردید و اگر هیچکدام از آنها نمیشد و تنها قلبش را در سینه به هر رهگذری نشان میداد در همان محله جنوب تهران، کعبه محبتی میشد که طواف میکردند.
از این رو او هنرمندی با اخلاق، برای همه دوران هاست، تا زمانی که نامی از این خاک، که او عاشقانه پرستید، پابرجاست