یادداشتی از اصغر نعیمی برای تبریک تولد استاد مسعود کیمیایی

    
تعداد بازدید: 979
         
دسته بندی : عمومی
    
تاریخ درج خبر : 1400/3/10

«او همواره سرود خودش را می‌خواند»

یادداشتی از:

 اصغر نعیمی برای تبریک تولد استاد مسعود کیمیایی

او معلم چند نسل از سینماگرانی است که تشنه سینمای ناب، همواره از تماشای اثار او سیراب شده اند. حضورش در همه این سال ها و فیلم ها و آثارش برای همه ما عاشقان سینما، منشا برکت بوده.چگونه می توان آن لذت وصف ناپذیری که از تماشای فیلم های او برده ایم را شرح دهیم؟

لبخند تلخ "قیصر" در واگن متروکه قطار، حضور نا همگون و کتک خوردن "رضا موتوری" در دانسینگ درایوین سینمای ونک، عاشقانه دلگیر "داش اکل"، خروش مصیب در "خاک"، فصل نوشخواری سید و قدرت در "گوزنها" (امان از آن نمای جادویی دست ها و پیاله هایی که فروتنانه در تلاشند به زیر پیاله رفیق برسند)، بغض امانی در "خط قرمز"، غم غربت آقای نوری در "سرب"، تصویر دقیق، صریح و جسورانه "دندان مار" از سرزمینی گرفتار جنگ، قهرمان زخمی سوار بر اسب در تهران امروز و نگاه طلعت به زخم رضا در "ردپای گرگ"، بازتاب آرزوهای فروخفته نسل امروز و امید و آرمان های شان در "مرسدس و "اعتراض"، نارنجک دست ساز "سلطان" بر دیوار اتاق محقرش... باز هم بگویم؟... ماشه اسلحه ای که در "جرم" می خواهد با آگاهی کشیده شود و شلیک کند، جهانی آلوده به افیون و فساد که در "خون شد" نشان ما می دهد و...

 ما آثار او را فیلم به فیلم، سکانس به سکانس و نما به نما زندگی کرده ایم، با خنده های شخصیت های او خندیده ایم و با غم و اندوه سترگ شان گریسته ایم.
حالا در آستانه هشتاد سالگی و از پس ساخت نزدیک به سی فیلم سینمایی که بسیاری شان در حافظه سینمای چند نسل جاودانه مانده اند،  نوشتن درباره او و تجلیل از نقش موثر و حضور پر برکتش در سینمای ایران، آن هم در این مجال کوتاه، نه دشوار که غیر ممکن است.

ما همه خوب می دانیم این جبر جغرافیایی که به او زیستن در گوشه ای از جهان سوم را تحمیل کرده مانع از این شد که نبوغ و قریحه درخشانش به تمامی و کامل امکان بروز بیابد و سینمایش همواره گرفتار چهارچوب های تنگ و ظرفیت های متصلب اینجایی بوده و همین چه رنجی را که به او تحمیل نکرده هر چند که او با سرسختی خاص هنرمندان راستین و حقیقی در هر دورانی در سرزمین خود ماند، بار داد و از همه مهم تر این که سرود خودش را خواند. پس برای ما واجب است که سپاسگزارش باشیم و دوام حضور و تداوم فیلم ساختنش را آرزو کنیم، چرا که نفس این حضور گرم و موثر و تماشای هر اثر جدیدی از او به ما یادآور می شود که در این روزگار سخت و در این ملک سینما حقیقی و سینماگر اصیل هنوز زنده است و نفس می کشد.پس به جا است در زادروزش، به احترام همه آن چه از او آموخته ایم و لذت سرشاری که از تماشای اثارش برده ایم، کلاه از سر برداریم و بگوییم:
 "تولدتان مبارک آقای کیمیایی."

 

از   1   رای
7



نظرات

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید مدیر سایت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.